Świętokrzyski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Modliszewicach Modliszewice, ul. Piotrkowska 30, 26-200 Końskie

Strona główna/Informacje i porady/Prawidłowa pielęgnacja łąk i pastwisk jesienią - dobre plonowanie na wiosnę

Prawidłowa pielęgnacja łąk i pastwisk jesienią - dobre plonowanie na wiosnę

2021-10-14

łąka jesienią, liście

Kończy się okres wegetacyjny na użytkach zielonych. To dobry czas na ocenę stanu naszych łąk czy pastwisk i odpowiedni okres przygotowania ich do wysokiego plonowania na wiosnę.

Jesienią należy przeprowadzić zabiegi, które wzmocnią roślinność i pozwolą jej lepiej przezimować, a w przyszłym roku - uzyskać wyższą wydajność. Decydują o tym prace wykonane w tym okresie oraz ilość nagromadzonych w roślinach substancji zapasowych. Trawy oraz rośliny bobowate drobnonasienne przed pierwszymi mrozami muszą nagromadzić wystarczającą ilość węglowodanów potrzebnych do bezpiecznego przezimowania. Trawy najwięcej materiału zapasowego gromadzą w węzłach krzewienia, korzeniach i rozłogach, głównie podczas ostatniego odrostu runi.

Wypasanie pastwiska jesienią nie może być nadmierne, gdyż ogranicza się wówczas gromadzenie wspomnianych substancji zapasowych. Rośliny są osłabione, wiosną trudniej odrastają i mogą wypaść z runi. Pod koniec sezonu wypasu można wykonać koszenie w celu wyrównania użytku i oczyszczenia go z niedojadów, a odwróconymi bronami rozrzucić łajniaki i świeże kretowiska.

Ostatnie koszenie łąk powinno odbyć się na około 3-4 tygodnie przed zakończeniem jesiennej wegetacji, aby rośliny zdołały trochę odrosnąć i nagromadzić dostatecznie dużo zapasów pokarmowych na nadchodzącą zimę. Ważna jest wysokość koszenia - powinna być nieco wyższa niż w poprzednich pokosach. Jeśli wiosną czy latem kosiliśmy na około 5 cm, to na jesieni powinniśmy wykonać koszenie na wysokości nawet 7 - 8 cm. Pozostawienie na zimę nieskoszonego lub niespasionego odrostu opóźnia wiosenny wzrost i rozwój roślin, utrudnia sprzęt pierwszego pokosu i pierwszy wypas.

Dobry ilościowo i jakościowo oraz jednocześnie wczesny zbiór I pokosu traw zależy od tego, czy odpowiednio wcześnie zastosujemy przed zimą nawożenie fosforem i potasem. Wysokość nawożenia tymi składnikami zależna jest od zasobności gleby, a także od oczekiwanego plonu. W praktyce jest to 50-60 kg P2O5/ha oraz około 60 kg K2O/ha.

Duże znaczenie dla wzrostu roślinności łąkowo-pastwiskowej w następnym sezonie wegetacyjnym ma nawożenie nawozami gospodarskimi, uzupełniające nawożenie mineralne. W okresie jesieni można zastosować dobrze przefermentowany obornik. Stymuluje on wzrost, rozwój i krzewienie się roślin, zwiększa zawartość substancji organicznej w glebie, z której pod wpływem działania mikroorganizmów tworzy się próchnica oraz poprawia strukturę gleby. Stanowi bogate źródło: azotu, fosforu, potasu, wapnia, magnezu oraz mikroelementów: boru, cynku, kobaltu, manganu, miedzi, molibdenu, żelaza. Dawki tego nawozu, podobnie jak nawozów mineralnych, najlepiej jest dobierać na podstawie analizy glebowej. Przeciętnie, raz na 3-4 lata, stosuje się 15-20 ton na hektar. Obornik stosuje się jesienią - w końcu października lub najpóźniej do 30 listopada (zgodnie z ustawą o nawozach i nawożeniu, nawozy naturalne, w tym obornik, należy stosować od 1 marca do 30 listopada).

Jeżeli nie przewidujemy stosowania obornika, warto wykorzystać jesień do uregulowania odczynu pH. Wapnowanie użytków zielonych jest bezwzględnie konieczne, gdy pH gleb mineralnych spadnie poniżej wartości 5,0, a pH gleb organicznych poniżej 4,5. Optymalnym dla wzrostu i rozwoju większości roślin pastewnych na użytkach zielonych jest pH w zakresie 5,5-6,5 dla gleb mineralnych i 5,0-5,5 dla gleb organicznych. Najlepszym terminem wapnowania użytków zielonych jest jesień. Na kwaśnych glebach łąkowych korzystniej jest zastosować wapno częściej, w małych dawkach (1,0-1,5 t/ha ), niż jednorazowo w większych ilościach. Na użytki zielone można stosować wapno węglanowe, a jeśli gleba jest uboga w magnez, wapno węglanowo-magnezowe.

Krystyna Chrabąszcz

 

 

udostępnij
do góry