Kwiaty z bibuły i krepiny

Kwiaty z bibuły zdobiły wiejskie mieszkania, były powszechnie znanym wytworem sztuki ludowej służącym nie tylko jako element dekoracji mieszkania, ale też jako dodatek do odświętnych strojów ludowych (wianki, wiązanki ślubne). Podczas uroczystości wiejskich w kwiaty strojono też konie, sanie, wozy. W niektórych regionach zdobiono całe izby mieszkalne, głównie z okazji świąt kościelnych. Panie miały okazje do wieczornych zimowych spotkań, które za pomocą kwiatów z bibuły wypełniały swoje domy kolorami lata. Wówczas najczęściej spotykanym tworzywem do wyrobów kwiatów była różnokolorowa bibuła w rolkach i arkuszach, kolorowy papier, kartony.

Bibuła znalazła swoje zastosowanie przy wyrobie ozdób już w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Był to surowiec niegdyś sprowadzany przez Żydów. Z czasem wykształciły się różne techniki bibułkarskie min. wycinanie, skręcanie, zwijanie, rolowanie, cukierkowanie. Aby ochronić przez warunkami atmosferycznymi gospodynie nawet zanurzały gotowe kwiatki z bibuły w rozpuszczonym wosku, co chroniło je od utraty kształtu i koloru pod wpływem wilgoci czy zmiany koloru od promieni słonecznych.

Powszechnie do tradycji ludowej zapisała się kolorowa krepina, a sposobów formułowania kwiatów jest bardzo dużo. Każdy region wyróżnia się specyfiką ich tworzenia. Kwiaty z bibuły i krepiny są pięknym i barwnym elementem dekoracyjnym.

W obecnych czasach bibułkarstwo - niegdyś ginące rękodzieło zaczyna wracać do łask. Obecnie ozdobami zajmują się głównie twórcy ludowi, którzy świadomie kultywują dawne tradycje.

Halina Szymańska