Dzień Matki Boskiej Zielnej to zwyczajowa nazwa Święta Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, przypadającego na 15 sierpnia. Jest to dzień niezwykle uroczysty i radosny, kojarzony z zakończeniem prac polowych. W tym dniu święci się zioła i wszelkie płody rolne. Święcić można prawie wszystko, co kwitnie i owocuje - można by się tutaj odwołać do przysłowia ludowego: każdy kwiatek woła, weź mnie do kościoła.
Na ten szczególny dzień przygotowuje się bukiecik zawierający wszystkie rodzaje zbóż, groch, piołun, krwawnik, kocie łapki, ziela. Skład wiązanki zależy w dużej mierze od regionu i od tego, jakie rośliny występują w danej wsi. Podstawą zwykle są cztery elementy: zboża, zioła, warzywa i owoce. W wiązankach pięknie prezentują się kłosy żyta, pszenicy, jęczmienia i owsa, len, groch, gałązka z jabłkiem, słonecznik kwitnący, leszczyna z orzechem, mięta i macierzanka. Wszystkie elementy wiąże się wstążką lub lipowym łykiem. Lipa była drzewem, na którym - według wierzeń - Matka Boża ukazywała się najczęściej.
Historia święcenia ziela przechodzi z pokolenia na pokolenie. Od dawien dawna święcenie ziela było traktowane jako podziękowanie za zbiory w danym roku. Wierzono, że poświęcone ziele chroni dom i jego mieszkańców przed chorobami i niebezpieczeństwem. Współczesne wiązanki z zielem nie są już tak okazałe jak w czasach naszych przodków, ale tradycja wciąż jest kultywowana. Poświęcone wiązanki przechowuje się za obrazami świętych, na parapetach, a niekiedy obok wianków przygotowanych na Boże Ciało.
Halina Szymańska