Przechowalnictwo zbóż to zespół zabiegów, który ma na celu zabezpieczenie ziarna przed niekorzystnymi procesami powodującymi obniżenie jego jakości.
Głównym parametrem, który uwzględniany jest w normach jakościowych, jest wilgotność ziarna. Wysoka wywołuje zmiany biochemiczne oraz mikrobiologiczne ograniczając przy tym czas bezpiecznego składowania. Niska wilgotność ziarna może doprowadzić do zwiększonej podatności na uszkodzenia (głównie przez zespół młócący, zespoły czyszczące i przenośniki) i powstawania strat. Zachowanie dobrych właściwości ziaren podczas ich przechowywania jest kluczowe, aby można było wykorzystać je do celów żywieniowych.
Nie tylko konserwacja świeżo zebranego ziarna z pola wpływa na odpowiednie przechowywanie. Istotnym elementem magazynowania jest czas bezpiecznego przechowywania. Bardzo duży wpływ na niekorzystne procesy życiowe mają wilgotność oraz temperatura zarówno ziarna jak i powietrza w przestrzeniach międzyziarnowych. Metody pozwalające na długookresowe przechowywanie polegają na suszeniu i chłodzeniu ziarna. Metody te są najczęściej stosowane w praktyce.
Bezpieczna wilgotność ziarna dla pszenicy, żyta, pszenżyta, jęczmienia oraz owsa przechowywanych do 6 miesięcy wynosi 14%. W przypadku dłuższego okresu przechowywania wilgotność ziaren powinna być utrzymana na poziomie nie większym niż 13%. Dla rzepaku wartości te wynoszą odpowiednio 8% i 7%. Bezpieczna wilgotność ziarna w przypadku kukurydzy przechowywanej w okres od 6 do 12 miesięcy wynosi 14%, a przez okres dłuższy niż 12 miesięcy wynosi 13%. Bezpieczna wartość wilgotności ziaren dla kukurydzy paszowej zużytej do wiosny to 15,5%.
Jakub Lipnicki
Źródła: