Allelopatia w rolnictwie

W intensywnie rozwijającym się rolnictwie duży potencjał stanowi praktyczne wykorzystanie zjawiska allelopatii. Polega ono na wydzielaniu przez rośliny, mikroorganizmy i grzyby metabolitów wtórnych. Allelopatiny w środowisku naturalnym oddziałują na inne organizmy — stymulują wzrost i rozwój, stanowią ochronę przed patogenicznymi drobnoustrojami lub działają toksycznie na inne organizmy poprzez hamowanie ich wzrostu.

Wykazano, że wiele allelopatin można wykorzystać w ochronie roślin przed organizmami pasożytniczymi, poprzez prowadzenie upraw równoległych (rośliny gospodarcze z roślinami, które wydzielają toksyczne związki lub atrakanty przywabiające naturalnych wrogów szkodników roślin).

Tę metodę uprawy stosuje się również w ochronie roślin przed chwastami, ponieważ wiele roślin uprawnych wydziela do środowiska związki, które hamują rozwój chwastów (np. ogórek, kukurydza), co umożliwia równoległą uprawę z gatunkami, które są wrażliwe na działanie chwastów.

Omawiając zjawisko allelopatii, należy wspomnieć o wzajemnym oddziaływaniu na siebie roślin ważnych gospodarczo, które poprzez wydzielane metabolity wtórne w uprawach równoległych mogą działać stymulująco na plonowanie drugiego gatunku lub hamować jego wzrost.

Badania wykazały również, że traktowanie roślin niektórymi egzogennymi związkami (allelopatia indukowana) powoduje zwiększoną syntezę związków w tkankach roślinnych i tym samym zwiększa odporność roślin na stres biotyczny.

Florentyna Bara