Sekwestracja glebowa węgla polega na przyjęciu takich praktyk gospodarowania gruntami, które zwiększają w glebie ilość dwutlenku węgla (CO2), zmagazynowanego jako materia organiczna.
Praktyki rolnicze prowadzące do zwiększenia magazynowania węgla w glebie zaliczane są do najlepszych praktyk zarządzania. Większość gleb uprawnych to gleby ubogie w substancję organiczną i wzrost jej zawartości wpływa korzystnie na ich zdrowie (żyzność).
Praktyki gospodarowania gruntami mające wpływ na zwiększenie zasobów węgla (materii organicznej) w glebie:
- konstrukcja płodozmianu - wprowadzenie do płodozmianu roślin zwiększających zawartość materii organicznej, np. bobowate grubonasienne, bobowate drobnonasienne, mieszanki traw, trawy na gruntach ornych;
- nawożenie obornikiem i kompostami;
- pozostawienie resztek pożniwnych (np. słomy) i wprowadzenie do gleby;
- uprawa roślin okrywowych - międzyplonów;
- prawidłowa gospodarka łąkowa i pastwiskowa;
- zrównoważone nawożenie i odpowiednie obciążenie pastwiska;
- gleby bogate w substancję organiczną (torfowe i murszowe) powinny być wycofane z uprawy płużnej;
- unikanie nadmiernego uwilgotnienia gleb - w warunkach beztlenowych następują procesy gnicia i emisja CH4;
- wprowadzenie technik uprawy roli minimalizujących straty materii organicznej (siew bezpośredni, uprawa pasowa);
- produkcja i wprowadzanie do gleby biowęgla;
- wprowadzenie nowych wyżej plonujących odmian, postęp biologiczny;
- zapewnienie uprawianym roślinom korzystnych warunków wzrostu i rozwoju (zrównoważone nawożenie, integrowana ochrona).
Ograniczenie emisji gazów cieplarnianych do atmosfery stanowi jeden z głównych priorytetów Unii Europejskiej. Na podstawie badań naukowych określono, że wzrost zawartości węgla w glebach o 0,4% zrównoważyłoby roczny wzrost emisji CO2 do atmosfery.
Krzysztof Domagała
Źródło: Soil C Seqestration as Biological Negative Emission Strategy www.frontiersin.org/articles/10.3389/fclim.2019.00008/full