Papryka roczna (łac. Capsicum annuum) jest rośliną ciepłolubną, do prawidłowej wegetacji wymaga temperatury w zakresie od 19 do 28°C. Antyoksydanty zawarte w owocach i warzywach chronią przed ryzykiem zachorowania na nowotwory, choroby układu krążenia, cukrzycę, choroby stawów i zaćmę. Podnoszą ogólną odporność organizmu na zakażenia i infekcje, łagodzą przebieg wielu chorób.
W uprawie polowej papryka zawiązuje owoce w temperaturze około 25°C, a stanowisko pod uprawę powinno być słoneczne, osłonięte od wiatrów i dostatecznie wilgotne. Gleba do uprawy powinna być żyzna, przepuszczalna i bogata w próchnicę. Paprykę uprawia się w drugim roku po oborniku - pH gleby powinno być obojętne lub lekko kwaśne. Nie wolno uprawiać papryki na tym samym polu, gdzie rosła ona w roku poprzednim, z uwagi na gromadzenie się w glebie szkodliwych patogenów.
Paprykę uprawia się głównie z rozsady. W zależności od odmiany nasiona papryki siejemy od końca lutego do połowy marca. Przygotowanie rozsady trwa około 9-10 tygodni. W tym czasie utrzymujemy dość stałą temperaturę tj. około 24-26°C. Na około 2 tygodnie przed sadzeniem papryki należy rozsadę zahartować, to znaczy obniżyć lekko temperaturę (o około 2-3 stopnie) i ograniczyć podlewanie (ale w taki sposób, aby podłoże nie było przesuszone). Na miejsce stałe - pod koniec maja - wysadzamy rozsadę, gdy ta osiągnie wielkość od 4 do 6 liści właściwych. Paprykę sadzimy w zależności od odmiany w rozstawie 40-50 x 50 cm. Zabiegi pielęgnacyjne w uprawie papryki to odchwaszczanie, podlewanie, ochrona przed agrofagami.
Papryka pomidorowa (fot. M. Miłek)
Do uprawy - oprócz tradycyjnej papryki - możemy wybrać tzw. paprykę pomidorową. Jej uprawa nie różni się od papryki rocznej, jednak przez swój kształt i nieco odmienny smak może być alternatywą w uprawie tego gatunku.
Do wyboru mamy wiele dostępnych na rynku odmian papryki pomidorowej, a wśród nich:
Małgorzata Miłek