Na przełomie grudnia i stycznia w wielu regionach Polski pojawiły się opady śniegu, które pozostawały na nieco dłuższy okres niż było to w latach ubiegłych. Okrywa śnieżna przykrywa całkowicie rośliny, przez co chroni je przed skutkami wymarzania oraz innych niekorzystnych zjawisk w czasie zimy. Dzięki okrywie z białego puchu rośliny podnoszą swój próg odporności na niską temperaturę. Śnieg tworzy barierę termiczną, która daje dodatkowy kilkustopniowy zapas przed uszkodzeniami. Kiedy po opadach śniegu panują dodatnie temperatury, gleba jest niezamarznięta. Śnieg, który spadł na niezamarzniętą glebę powoduje, że mimo spadku temperatury poniżej zera w dalszym ciągu jest ona luźna. W tym przypadku nie jest to korzystne zjawisko, ponieważ możliwe jest pojawienie się chorób grzybowych. Ten przykład pokazuje doskonale jak dobrą barierą termiczną jest śnieg.
Śnieg to również woda, która jest obowiązkowym elementem wzrostu roślin. Średnio przyjmuje się, że z 1 cm warstwy śniegu otrzymujemy 1 mm słupa wody. Wartość ta jest mocno uśredniona, ponieważ śnieg może być zarówno mokry i zmarznięty, jak zbity i pulchny. W takim przypadkach wartość słupa wody może znacznie odbiegać od podanej wartości. Okrywa śnieżna jest bardzo cennym źródłem wody, ponieważ jej dostępność przesuwa się w czasie, a co za tym idzie może być dostępna wtedy, gdy jest bardzo potrzebna, czyli na wiosnę po roztopach oraz na początku okresu wegetacji. Niestety, obecne zimy są bardzo krótkie i śnieg pojawia się równie szybko, jak szybko znika. W efekcie woda spływa z pól i jej wykorzystanie jest bardzo ograniczone.
Jakub Lipnicki
Źródła: