Na całym świecie obserwujemy tendencję do przechodzenia na uproszczone systemy uprawy przy jednoczesnej rezygnacji z uprawy tradycyjnej. Jednym z takich systemów jest uprawa konserwująca, która daje szereg korzyści. Jest ona stosowana jest w rolnictwie zrównoważonym i ekologicznym oraz dobrej praktyce rolniczej.
Substancja organiczna gleby, próchnica glebowa ma olbrzymie znaczenie dla właściwości gleby. Zwiększenie zawartości substancji organicznej w glebie oraz zapobieganie jej zubożeniu jest jednym z podstawowych zadań rolnictwa zrównoważonego. Substancję organiczną wzbogacają resztki pożniwne roślin, nawozy naturalne, obornik, pocięta słoma. Coraz powszechniej wykorzystuje się rośliny uprawiane jako poplony, międzyplony - rośliny okrywowe. Najczęściej nie wysiewa się pojedynczych gatunków, a komponuje się mieszanki roślin. Wiele firm nasiennych ma gotowe mieszanki przystosowane do danego typu gleb i pod konkretną roślinę uprawną, np. buraki, kukurydzę, ziemniaki.
W zależności od sposobu przykrycia resztek organicznych podstawową uprawę roli można podzielić na:
Uprawa konserwująca daje następujące korzyści:
Pojęcie „konserwacja” oznacza utrzymywanie czegoś w dobrym stanie, a „ochrona konserwatorska” to zabiegi mające na celu utrzymanie w stanie możliwie niezmienionym obiektu przedstawiającego wartość przyrodniczą lub kulturową. Uprawa konserwująca jest konkurencyjna w stosunku do tradycyjnej, płużnej uprawy roli. Według badań Zakładu Technologii Produkcji Roślin Korzeniowych IHAR-PIB w Bydgoszczy produkcja buraka cukrowego z wykorzystaniem tej technologii pozwala na zmniejszenie kosztów poniesionych na uprawę roli o 60-70% oraz na osiąganie dodatkowych korzyści, wynikających ze zmniejszenia liczby zabiegów uprawowych i liczby przejazdów po polu, ugniatania gleby, zużycia paliwa i czasu pracy oraz kosztów produkcji buraka.
W Europie uprawa konserwująca ma coraz większe znaczenie, a w Stanach Zjednoczonych jest od wielu lat podstawową metodą uprawy gleb. Amerykanie definiują ja następująco: „Uprawa konserwująca to taka uprawa, która w porównaniu do konwencjonalnej (płużnej) uprawy roli pozostawia na powierzchni gleby przynajmniej 30% resztek roślinnych” (Mannering i Fenster, 1983).
Na podstawie badań naukowych i praktyki rolniczej uprawę konserwującą można zdefiniować jako sposób uprawy z wykorzystaniem mulczowania, mający na celu ochronę gleby przed degradacją oraz zachowanie jej produktywności. żyzności.
W ostatnich latach następuje tendencja zwiększenia udziałów poplonów międzyplonów -roślin okrywowych w płodozmianach. Uprawa konserwująca jest najlepszym sposobem wprowadzenia ich do gleby, gdzie podlegają dalszemu procesowi rozkładu do prostszych związków przy udziale mikroorganizmów glebowych, a później do budowy próchnicy glebowej, która ma duży wpływ na wielkość i jakość plonów.
Uprawa konserwująca gleby zaliczana jest do praktyk rolnictwa konserwującego.
Krzysztof Domagała
Źródło: