Rdza gruszy to choroba grzybowa, która w ostatnich latach coraz częściej występuje w ogrodach przydomowych i na działkach. Na plantacjach towarowych pojawia się rzadko i nie ma większego znaczenia gospodarczego.
Pierwsze objawy choroby pojawiają się na młodych liściach w postaci jaskrawopomarańczowych plam. W obrębie plam tworzą się drobne, czarne wzniesienia, w których powstają piknospory grzyba. W lecie na dolnej stronie liści tworzą się żółte, stożkowate skupiska zarodników o średnicy 1 mm i wysokości 3-4 mm. Objawy choroby rzadko występują na owocach, ogonkach liściowych czy pędach.
Rdza gruszy (fot. W. Kaczorek)
Jest to rdza dwudomowa, żywicielem pośrednim jest jałowiec sabiński, który często występuje w ogrodach przydomowych. Na porażonych pędach jałowca widoczne są zgrubienia, w obrębie których powstaje ciemnobrunatna grzybnia. Porażone pędy często zamierają powyżej miejsca zakażenia. Na tej roślinie w drugim roku po infekcji tworzą się wiosną brunatnożółte skupienia zarodników przetrwalnikowych, początkowo w kształcie poduszeczek, a później stożkowatych tworów o wysokości 3 mm. W kwietniu powstają zarodniki podstawkowe, które infekują rozwijające się liście grusz. Okres rozwoju trwa 13-18 dni, następnie pojawiają się niewielkie, jaskrawopomarańczowe plamy. Po upływie 4 miesięcy na spodniej stronie liści pojawiają się żółte ecja. Patogen rzadko zimuje w postaci grzybni na powierzchni liści czy pędów.
Rdza gruszy (fot. W. Kaczorek)
Wiesława Kaczorek
Źródło: Marek Grabowski „Choroby drzew owocowych”, Kraków 2014